İnsan özlem duyar derininin sesine.Özlem duyduğu da gene kendisine…Bu nasıl düzen, bak rabbin hissesine.Kendi olmasaydı, özlem onun neyine. Yabancı olmaz mülkünde ey hacı.Ondan onadır tatlı veya acı.Sen sadece olmuşsun bir boyacı.Boyanı iyi boya, kalma yabancı. Özlemle yoğrul, budur sana hamur.Hamurunu yoğur, iyice olsun çamur.Yağı etrafa alınsın, sırt olsun kambur.Sana gülümsesin, yüzünde olsun nur. Rabbin taksimi … Devamını oku… 300- ÖZLEM VAR DERİNİN SESİNE
Kalbe gül doğdu, cayır cayır yanan can ile.Yenibaharda yeniden doğum oldu, lale gül ile.İlahi aşk ile yoğruldu, kelebekteki nakış ile.Naif hem zarif gönülle yürür kul, her an hak ile. Yolumuz gül oldu, kokusu yükselir semaya.Gönlümüz huzurda buluştu, neşe içinde bekaya.Gözlerimiz bakınır arşı ilahiye, ülvi bir fenaya.Bakışırız hep birlikte, rabbe yükselişle sefaya. Canın ötesiyle ruhumuzda bir … Devamını oku… 299- KALBE LALE HEM GÜL DOĞDU
Hüzün dolu gönlünde olsun, azm-i kavuşma.Son bulsun hasretin, dönüşsün vuslatıma.O vuslat ki muhabbet dolu, olsun yaradanıma.Sırf Allah’ın yolu ile gönül yön bulsun kelama. Gönlündeki güzellikler, önünde ikram olsun.Açılsın kapılar, muhteşem hissiyat azık olsun.Can cananını bulsun, şan şeref duysun.Tabuttaki tırtıl muhteşem bir kelebek olsun. Titretti arşı, hakka sevdalının acı iniltisi.Ne güzeldir, temiz bir aynada görünür kendisi.Temaşa … Devamını oku… 298- HÜZNÜM SEVİNÇ OLDU
Aynaya baktım, gönlün derinliğini gördüm.Öyle derin, öyle engin, içine gömüldüm.Yansıyan nuruna gark oldum, dürüldüm.Aydınlandı gönlüm, o nurla şerefyab oldum. Yıkandı bedenim, o ışıltıyla kendime baktım.Kendimi öyle hafif hissettim, öylece bakındım.Uçuyurdum dehlizlerde, sanki bir kelebektim.Kalbi pırpır, kanatları rengârenk, meşk ettim. Uçtum uçtum uçtum, sonra bir dala kondum.Güzel bir çiçek ruhumu okşadı, mutlu oldum.Sevinerek bakındım, demden deme … Devamını oku… 297- AYNAYA BAKTIM
Canda nurum, ruhta ruhum, ulu şahanem.Kelime kifayetsiz kaldı, akan ilahi aşkına…Heceler kifayetsiz nefesimize, bu sekrimize…Harfler donuk kalır, sır; sır olur hevesimize. Kalb dahi yalnızlaşıp kaldı mülahazamıza.Kalbin ötesinde, dokundun özdeki elimize.İki cihanda tek remz ve yegâne nursun bize.Sadık hem samimi hem rahmetsin hepimize. Hidayete eren ulu bir çınarsın ey nur…Sen ki beni bende ben eyleyen cansın … Devamını oku… 296- CAN NURUM ÖZ NURUM
Gönülden gönüle yayılan bir nur dolaşırız.Orada sırf sevgi, sırf saygı ve hasret ile oluruz.İşte o zaman cenneti dünyaya da taşımış oluruz.İşte o zaman gönüllerdeki neşeye ulaşmış oluruz. Sessizce, sedasızca, hakka olan meylimiz azığımız.Allah’ın sunumunu kabul et, odur bizim şerefimiz.Kalb titrer, hak erini yakalayınca oluşur marifetimiz.Kalp içi coşar, hak sevdalısıyla oluşunca likamız. Evet, titrer kalp, lal … Devamını oku… 295- GÖNÜLDEN GÖNÜLE HASRET İLE
Tutuşan can buluştuğunda hayy mekânında…O mekân olur bi mekân, onun huzurunda.Cem olunca mekân, işte zaman durur o anda.Seyr olur, gönül bir olup sevinir, kalmaz yabanda. Kesretin hengâmesi ile ayıldım der hemen sonra.Sonsuz şükürler olsun der, her iki mekânda.Çok güzel bir andı, nasıl geçti, anlamadim der o anda.Sınırsız bir zaman, tek an gibi geçip geçti orada. … Devamını oku… 294- TUTUŞAN CANN HAYY OLUR KALBTE BİRLEŞİR
Bu cihanda rehber hak oldu mu kula?Nazenin olarak bakar artık aynaya…Cem olur ferdler, tek olur hülyada.Bir fidan olur Muhammedi sevdada. Gönlü nakş olur, rumuzlarla setr olur.Perdeler örter, kabz olur, canı can olur.İki cihanda rengi tek olur, edepkâr olur.Dünyası cennet olur, cenneti daim olur. “Ba” olan batini bakışın “nun” gibi zahir olunca…Kemalın dellalı kapını çalıp kalbine … Devamını oku… 293- BAHAR FİDANI GİBİ CANLI OL
Ey aziz kul, arındır sevdanı külfetten.Tattır ona her nimeti taa ezelinden.Kirlenen dokunu temizle her zilletten.Ezelden tattığın nimeti hatırla yeniden. Ebede yatkındır sevgi dilin, onu koru.Sonsuzda eyle çıra, olmasın gayrı yolu.Havanda su dövme, yorma kolu, ol dolu.Koluna dövme yapma, cildini her an koru. Her an yeni bir kahve çekirdeği sana sunsun.Ezsin iyice, kaynak suyunda kaynatılsın.Üzerine süt … Devamını oku… 292- TATTIRDIN NİMETİNİ TA EZELDEN
Sınavını Allah mutluluğunla eylesin daima.Yoktum zaten, sen varlık verdin canıma.Senle temaşa eyledim basiretle cananıma.Ey yar göster vechi; usanma, utanma, arlanma. Senle kadeh tutuşturdum, hak divanında.Senle çamurdan çıktım, derin batık deryada.Senle kapıları aşıp dergâha vardım, her adımda.Senle nakşettim gönlümü, ferşinin kenarında. Senin adımlarınla adımı yere yazdım.Senin dokunmanla cildimi nura sardım.Adın nur konuldu, adınla vechimi nur eyledim.Cana … Devamını oku… 291- SEN GÖNDERDİN YAZINI YÜCE DİVANA
