İNSANDAN OKUNAN KUR'AN

İnsan dalarken kendinden geçer.Denizle bir olup öylece seyreder.Seyrinde cemalullaha bakış eder.Utanır tekrar yere nuzul eder. Seyrine dalarken, yücelirken incelir.İncelirken hisseder, nefesi kesilir.Hissedince resmeder, gönül delirir.Resmedince, tablo remziyle nakşedilir. Allah iki cihanı âlemde, seni payidar eylesin.Gönlümü nakşedeni, nakşiyle nakşeylesin.Rengiyle renk verene, şükrü eda eylesin.Renk veren kişileri, sevgiyle remzeylesin. Tanış olduğum ey mahbub, kalbimde kal.Duamın bölümü değil, … Devamını oku… 287- NE OLUR SENİ SEYREDEYİM

Rabbin ruhuna şeref ihsan eylesin.Kuddus olan sırrını mukaddes eylesin.Hafinle ahfanı şanıyla şenlendirsin.Allah seni hep muhafaza eylesin. Aziz kul, aziz nur, aziz şuur, aziz gurur…Aziz Allah, her an seni aziz eylesin.Azametiyle donatsın, Rahmetiyle kuşatsın.Aziz hak, cemalıyla cemalını nur eylesin. Nakkaş olan hak, nakşeder dizim dizim.Nakkaş olan hak, boyar azim azim.Sanırsın ki tesadüfen yazıp yöneldin.Oysaki kalbinin azametiyle … Devamını oku… 286- EY AZİZ NUR EY AZİZ HUZUR

İnsan işte garip varlık…Ne edeceğini bilmez varlık…Hak kendisine vermiş varlık…Varlığıyla varlığı resmeden varlık… Dünya hanemiz, bizi eder tezyin.Ahret mekânımız, bizi eder rengin.Sevgi gıdamız, bizi eder zengin.Muhabbet sevdamız, bizi eder engin. Dünya işte tarla her şeyimize…Bizi içinde barındırır, baktırır yüzümüzeAmelde yükselen, içinde bulur rıza.Kendini pat eden, içinde görür ceza. İşte ey aziz kul, anıldın rahmetle.Saygıyla anıp … Devamını oku… 285- AZİZ KUL GÜL VARLIK

Hu der gönül, seveni gönülden seyreder.Sevgisi gül kokusu saçar, korkuyu def eder.Gülün kokusu özgür bakışı keskin eder.Kokusuyla gönül kafesini örerek setreder. Sen gönderdin bu kokuyu, gönül onunla mest.Örersin her an gönül kafesini renginle mest.Üzerine takarsın hayret fesini, neşenle mest.Anında anını edersin his, sohbetinle mest. Üzerinde görürsün elbisesini, tenini giydirmiş.Teni canlandıran ruhu hissederek içine dalmış.Avucundaki ruhu … Devamını oku… 284- HU DER GÖNÜL NURU SEYRETTİKÇE

Yağmur yağar üstüne her an, engel koyma araya.Şemsiyeni kapat, olmasın engel, girmesin araya.Ünsiyet elde et, bu ünsiyetle yaşa, girme araya.Bencillik en büyük engel, kaldır, girmesin araya. Yağmur gibi rahmet eder, gönül her an yağar.Yağmurunda ıslatır, suyuyla nefes aldırır.Her nefeste hissettirir, cihanı nakşettirir.Nakşiyle nakkaş olur, remzini gösterir. Dedin ki, sen yağmurumla ıslandın.Suyumla sulandın, nefesimle konuştun.Hevesi terk … Devamını oku… 283- ŞEMSİYENİ KAPAT RAHMETİ ÜZERİNE AKIT

Sen hangi balığın derisinde güzelleştin.Hangi derin sularda olgunlaşmayı bekledin.Hangi kumlardan çekirdeğini aldın.Hangi boyunda durmak için pırıldadın. Ey inci, gözüm sana bakar hasret çeker.Senden meded bekler, cihanı senle süsler.Senden akan nura dokunmak ister.Sana dokunup senle süslenmek ister. Ey inci, sen neden hep parıldarsın.Senin nurun nerden gelir de sanırsın.Nurun sahibi seni aydınlatmazsa…Bil ki karanlıkta kalırsın. Karanlıkta kimse … Devamını oku… 282- EY İNCİ MİSALİ PARILDAYAN RUH

Gönlün öz yarına bakar, sever sevinir özler.Hasretle bekler, kelamına hayretle bakar.Neden demeden teslimiyetle dalar.Her sözünü sevgiyle gönlüne nakşeder. Gönlü yanıktır, hem yananları seyreder.Kendisi yanmaz, ama yananları resmeder.Yanmaz çünkü yanık kokusunu hapseder.İşte gerçek yanış bu yanış, tüter, celbeder. Özlemden bahsetmez, o; özlemi yutmuş.Kavuşmaktan utanır, o; ayrılıktan tutuşmuş.Arkasına yaslanıp tutuşur, bunu da yutmuş.Yutkunurken gözyaşı döker, özü maya … Devamını oku… 281- HABER VERDİ GÖNLÜMDEN

Akınca kalbe hasret, didim olunca şuur.Akar artık suyun, haddince bulur surur.Sessizleşir, garipleşir, hesapsız olur onur.Ümmileşir, kitabı kendinde bulur. Bir de bakar ki, nefisten eser kalmamış.En yakını ona kibirli diye dem vurur olmuş.Oysaki kendisinden geçip tanımsız kalmış.Tanımsızlığı tarifte acizleşmiş. Ey güzeller güzeli olan ulu güzel.Nazarın etti beni lal, cevherin oldu rehber.Duruşun rengimi değiştirdi, eyledi esmer.Oysaki daha … Devamını oku… 280- HASRETLE ÖZ NURUMA BAKINIP DURURUM

Bir çay içerek sabahın selamını verdinGönlünde olan âlemin rengini kumsala verdin.Dünyama nefes verdin.Ruhumun gurbetini giderdin.Sadık bir dost aziz bir yar oldun.Kalbimin en sessiz yerinde bile muhafa eyledin.Bu mısralar ile gönlüme baktırdın.Seslenişinle tebessümümü güzelleştirdin.Dokunuşunla bakışımı seslendirdin.Azametinle azim olanı hatırlattın.Ferasetinle ince bakışımı sezdirdin.Öz nakşınla dirayetime heybet kattın.Kutlu bir doğum olarak elime gül verdin.Kokusunu kokunla süsledin.Yapraklarını koklayarak kokunu … Devamını oku… 279- EY ÖZDEN GELEN SESLENİŞ ABİDESİ

Ey inciden inciye incelen ince gönül.İlahi Nur gönülde kandil oldu, misli gül.Temaşaya olmadın maşa, direk oldun bülbül.Sevgide sevdaya oldun hane, kendini bil. Gönlümün neşesi, kimse bilmez bu sesi.Gönlümün sesi, ruhumun hissesi, asil gözdesi…Karşılıksız manası, kişiliksiz bilmecesi…Cevap buldum soruma, kalmadı eğlencesi. Tüm eğlence artık söndü, çünkü beklenti yok.İstek bitti, çünkü kavuşma zevkiyle oldum tok.Dergâhını dergâhım eyledim, … Devamını oku… 278- İNCİDEN İNCİYE İNCELEN İNCİ