268- ÖZE BİR KİTABE
Kalıplar iki gördü, ama gönül bir idi.Canlar bir idi, ama bunu iki can üstlendi.Tenler bir idi, ama bilinç bunu iki bildi.Bakış tek idi, ama gözler bunu iki bildi. Sen bu cihanda bir nursun, göze ışık…Bu mekânda bir gülsün, nefese aydınlık.Bu zamanda bir hissin, dokunmaya ayık.Kalıpta ev sahibisin, her tarafında yayık. Ey can, canda canan, özde … Devamını oku… 268- ÖZE BİR KİTABE