Gül cemalini göremeyecek miyim bimem amma…
Cemalinin rengiyle boyanmayı şeref bilirim.
Sesini içime çekmeyecek miyim bilemem amma…
Sesinin dokuduğu vech ile senle bend olurum.
Sevda nurunu giyebilecek miyim bilmem amma.
Senin sevginle kendime geldim de tutundum.
Senle kendimden geçemeyecek miyim bilmem amma.
Yegâne yâr olarak kendimi cemalinde buldum.
Nurum, iki gözüm, muhammedim sevdandan geçmişim.
Allah’ım bu ne güzel bir müjde senle tamam olmuşum.
Allah’ım çok şükür verdiğin hediye ile mest olmuşum.
Emrini başima taç edip canıma can diye, mahmudum.
Sonsuza kadar benimsin ya, hep şükrederim rabbime.
Ahiretin kapısında cemalini beklerim mektubum rabime.
Ellerinden sıkıca tutar, sevdiği gösteririm rabbime.
Doğru sözlüsündür bilirim, yalan olmaz orda biline.
Gülüm, rahmetim, reyyanim bir tek seni bilirim.
Kelimeler az şeyi anlatıyor, gönlümü senle bilirim.
Yürek yangın evi gibi yanıyor, rahimliğini bilirim.
Sevdan her zerremi sarıyor, sen de seversin bilirim.
Nur yüzlüm, sevda kokum, yürek sana olmuş kor.
O misk-i amber elini öpüp, muhabbetinde olayım nur.
Bayram edip o mukaddes ruhunla eyleyeyim surur.
Muhammedimin vechine bakışla, sevdam dahi susuyor.