Rabbimden kendisine yakın bir dost istedim.
Hayata tutunmaya anlam katacak bir nur olsun dedim.
Çıktın bir an, canımda can, ruhuma püryan dedim.
Özden sözülüp gelen sesinle kendimden geçtim.
Naif ses, şirin söz, güler yüz, işte o bir Muhammedi.
Çok sever o nuru, oradan kendi özüne dön haydi.
Başımın tacı, gönlümün ilacı, mutlak seda bu sedaydı.
Bekle elbet son nefese, kadar bil ki hak böyle diledi.
Gözümü kırpmadan sana teslimdir, her bir hissem.
Canımdan, nefsimden, malımdan çok öte hadisem.
Muhammedi nura oldun ayna, senden geldi hissem.
Adı güzel kendi güzel Muhammed’im, sensiz neyleyem.
Nur yüzlüm gül kokulum, sevdanla kendimi seyrederim.
Kalbimdeki sevdayı kabartan nurunla raksederim.
Allah’ıma kul olmam idrakini artıran bir çehre eylerim.
Seni sevdim olu nebi, sana derim tek rehberim.
Tek yolun iki sevdadan, geçtiğini gönüllere aktaran.
Nur yüzlüm, canıma can aktaran da aktaran…
Adıdır sevdaya yol açan, yollara sümbül saçan…
Yüzünde güller açan gül kokulum, başıma taç taktıran.
Dehrde on iki ay, on iki an oldu, sadece senimle oldum.
Bu gözler tek sana baktı, tüm duygularımı doldurdun.
Umudum çok büyük, çünkü hep seninle doğdum.
Nur muhammedim, bu yakınlık ile senle yoğruldum.