307- GÖNLÜMÜN SULTANI PEYGAMBERİM

Kalbimde sultanım, gönlümde padişahım.
Tahtta efendim, lalede sümbül, gülde reyyanım.
Severim zaten hep en deruni hisle seni efendim.
Döner etrafında pervane gibi, hen an biçareyim.

Kokunu çekerim esas gibi, geçerim kendimden.
Mutluyum senin gibi bir nurla tanış olduğumdan.
Hamd eder, rahmet beklerim seninle senden.
Aynı şemsiyede buluşup şefaatını dilerim rabden.

Bedenle ruh bütünleşir, cemalini seyrederken.
Mest olurum, saadete ulaşan yolunu gözlerken.
Sevdam rasulüme akar, onula onla o olmak isterken.
Rahmet sahibi Allah, gönlün istediğini ver erken.

Aynada kendime bakarken, gözümde seni seyrettim.
Senin teveddüdün gerçek derya, bunu alenen hissettim.
Gözünle bakınca doğdu hülya, bunu içime resmettim.
O hülya ile doğdu sonsuz sevda, bunu kaydettim.

Sana olan sevdanın tadıyla tatlandı dünyam.
Dokununca ravzana, gözlenen göründü üryan.
Ruh o anda uçtu, açıldı semalar, kuruldu mizan.
Ruhum kuş gibi hafifledi, hülyalar gerçekleşti o an.

Benim ümmetimsin dedin, o an sevindi gönlüm.
Senin tükenmez sevgini seyrederek bakındım.
Tüm heyecanımı hissederek, içten içe içerlendim.
Ey resulum, artık sana teslimim diyerek hamd ettim.

Yorum yapın