Armağanıdır hakkın bana emaneti.
Yolumuzu yolunda yol eyleyen rahmeti.
Semadan tebessüm eden, tutuşan muhabbeti…
Naif kalpli olan, her zerrem nurunla aldı nimeti.
Kalpte ışıldayan o nur, işte oldu deva.
Ruhun indirildiği o zindanlar, işte oldu şifa.
Gecede inen o karanlığın, oldu işte vefa.
Gece gündüz olan o arayış ile yok oldu cefa.
Tecellii rahman tam vaktinde, önünde oldu.
Ecel ile verilen zaman, tam yerinde doldu.
Ey rabb, yolun yolum, yolculuk daim oldu.
Kalp naif olduğu zaman, gülen gülüm oldu.
Zevk düşer kalbe, adım adım kendini yazdırır.
Dildeki bakışı, hu olanın gönlünü gülle aldırır.
Rahmanın zikri sayesinde kokusunu bildirir.
Temaşa eden naif kalp, özün sözünü dillendirir.
O zaman görünen, gören göz olur gözüm.
Taa göklere çıkan merdiven olur özüm.
Yansıyan ışığa ayna olur her bir kelamım.
Naif kalp sahibi ile muhabbette dalmışım.
Cana can olur narin kalp daha ezelinden.
Özde öz olur, ruha sadakatla dokunur ebedinden.
Teslimiyet islamın tadını verir, tutar elinden.
Ruh zarif olur, okunan kuranla insandan.