ÇAMURA SAKIN SAPLANMA
Çamurlar korudu, Allah kulu seyir ediverdi.
Korumayanı ise Allah koruttu, dedi haydi.
Çöller uzanır oldu, güneş batmak üzereydi…
Kızıl deve yola koyuldu, çöl belirti verdi…
Seni özünden yoksun eden her fiil çamurdu.
Acemice yola çıkınca battı, rab lütuf sundu.
Tuttu, kayık verdi, son gedik deyip, onu yundu.
Batan güneş gitti artık, içtiğin kevser suyuydu,
Kevser verilmiş sana, ama kurban kesmek şart.
Yedi kişi ile danaya girince, niyetin olmasın art.
İnsanın yaşamına dokunarak gönlüne eyle taht.
İnsana dokun, hayvana bakın, sakın olma lakayt.
Kestiğin ve hayvan gördüğün esma konpleksi.
Hem fenafillâhı yaşar, Allah adı olur onun sesi.
O ses bilinçte çalkalanır, döşer herbirine hissesi.
Danaya girmeyi kolay mı sandın, bu neyin fesi.
Suyu kesik olanlar kurbana dil uzatır, olur geda.
Ergen çocuk gibi konuşur, etmez kimseye fayda.
Hatta kendi dahi histen uzak düşer, der haydaa.
Bunun yaşamı nerde, biz nerde, işte yazıyoruz da.
Neyse kurbanım, kurban olalım hak tealaya.
Hayvanı ederim hibe, dalalım bitmez deryaya.
Aşalım nefsi mülhimeyi, katalım onu manaya.
Her mana kurbanla yeşersin, özle ederim maya.