ŞİİRLERLE YAŞAMIN ANLAMI-131

HAYDİ HAK YOLCUSU KAVRULDA KAVRUL

Üzer beni derinden ey insanlık üzüntün.
Uzaktan duyuluyor kalbindeki gökgürültün.
Kalbte duyulur insanlığa özlemi olan şefkatin.
Ey Allah kulu, elin rahmet elidir, apaçık hissettim.

Ey insanlığın kurtuluşunu isteyen kul bak hele.
Allah yolun ede, sana melekleri yoldaş ede.
Seni âlemlerde tomurcuk ede…
Tüm yaşamda seni sertaç ede…

Rahmeti rahman seni kuşatsın.
Rahman seni ilim ile donatsın.
Gözyaşlarını nuruyla yıkasın.
Cemalullah seyri ile yaksın.

Allah kulunu sevdi kendisine yaklaştırdı.
Melekûtu ona dost ahbab yoldaş eyledi.
Melekûtun nuruyla kalbini billur eyledi.
Diz üzeri düşerken eliyle ona revan eyledi.

Üzülme aziz kul melekûtla tuttu elinden.
Seni Allah izniyle kaldırdı taa derinden.
Hak seni sevdi, sevgili eyledi resule gönülden.
Sakın üzülme, rahman seni sevdirdi taa derinden.

İşte o derin sevgidir kalbine yansıyan.
Seni sende buldurup kalbini yakıp kavuran…
Kalbini pak eyledi aziz insan, hem canı canan.
Her an Allah, aşkıdır ki, hal yolcusunu kavuran.

Yorum yapın