ŞİİRLERLE YAŞAMIN ANLAMI-118

ŞEMS’TEN CEVAP…

Gel ey Mevlana gel çıran yakıldı.
Çıranın yağı su idi, donmuştu yağ yapıldı.
Yağını fitile dokundu, başına ateş yakıldı.
Bu ateş dumanlı ateş değil, nurdan yapıldı.
Nur özünü aydınlattı.
Özün hakka yaklaştı.
Garibim garip olarak kaldı.
Eli bırakmayan zirvede kaldı.
Kendinden bilen kendi haline döndü.
Ateşi söndü korları kara döndü.
Hani ermiştin, eli bırakınca harebeye döndü.
Sakındı o halden, tekrar eteğe tutundu.
Fark ettik Allah’a giden yol bizden geçer.
Herşey bizden bizedir.
O dilediğini seçer.
Emir O’nun, çünkü gayrısı yokluktan içer.
Şuurumuz açılırsa, bilincimiz herşeyi biçer.
Ruhumuzun derinliğinden yansır Allah’ın nuru.
Allah’ın nurunu dışardan arama, sendedir onun yolu.
Kendini donat, hedefin olsun O’nun yolu.
Bu sözler senden sanadır ey nefsim…
Kendine dön yolun olsun Allah yolu.
Özüme komşu olan aziz insana bir dua…
Âmin deyin içinizden gizli gizli…
Ya rabb bahrı ummandan akıt…
Ya rabb nuri hüdadan yansıt…
Ya rabb desti rahmetinle arıt…
Özümden olana ol en büyük kanıt…

Yorum yapın