TÖVBE EYLE EY MUHTEREM KUL
Ey kardeş biri günah işledi diye pes mi etmeli?
Kendisini bırakıp cehenneme teslim mi etmeli?
İçine kapanıp tüm kuvvelerini çöpe mi atmalı?
Hakkı terkedip yaşamında batıla karar mı kılmalı?
Ey kardeş günah işleyen saflığından yapmışsa…
Veya acizliğinden boyun eğmiş veya korkmuşsa…
Yahut kuldur işte nefsine yenik düşüp dalmışsa…
Devam mı ettirsin? Emmareden kurtulmak varsa..
Ey kardeş, bilirsin tövbe tüm günahları pak eder.
İnsana insanlığının farkındalığını derk eder.
Kalan hayatı ona tarla eder, gönlünü pak eder.
İnsanı şeytanın yolundan uzak eder…
Ey kardeş zannetme şeytan uzaklardan gelir.
Onun titreşim yaptığı kuvve de özünden gelir.
Dıştan değil özündeki titreşimden zulumatı gelir.
Tövbe o titreşimi kapatmaktır, o da senden gelir.
Ey kardeş pes eden şeytaniyeti dıştan bilendir.
Emmaresini pak zannedip nefsini arı bilendir.
Herkesi düşük zannıyla kendisini üstün görendir.
Şeytani titreşimi diri tutup nefsini büyük bilendir.
Ey kardeş tövbe etmek cehennemden çıkıştır.
Dünyevi cehennemi dahi yok edip nefsi paklıktır.
İradeye sahip çıkıp emmareye diz çöktürtmektir.
Emmareye diz çöktürtmeyenin hakkı ateştir.
Ey kardeş, öz kuvveleri bulmayıp sindirmezsen…
Rahmaniyete götüren kuvveleri yeşertmezsen…
Kendini dolayıp şeytana çağıranı iğnelemezsen…
Evet, kardeşim yenik düşersin o anda hemen.
Ey kardeş, uzaklaştırmak için iğne etmeseydim…
Emmare saplantılarını canla püskürtmeseydim…
Karanlık çöker, özümü kaybeder, yabana atardım.
Allah yardımıyla iğneleterek özümü kabarttım.
Ey kardeş, ders olsun zülme, sapla zehirli iğneği.
Uzaklaştır nefsinden zulumatı, güçlendir bileği.
Tövbe eden kulu saflaşmış bil, gör örneği.
Zaten saftı, sen zannettin ki kıracağın bileği.
Ey kardeş, ufak hikâye işte, sana malum zaten.
Elest’te söz verdik rabbe yakinen…
Asla şaşmıyacak bu kul, oldu Allah’ı bilen.
Hem zahire çıkardı, oldu özü öze sunan…