BENDEN BANA HİTAP
Asıl hayat ötelerdedir…
Arşı alanın üzerindedir…
Tüm bunlar sendedir
Her şey yerincedir…
Hakka giden yol gönülden başlar…
Gönüller birleşir mesafeyi taşlar…
Tüm ufukları serap gibi aşar…
Sonrada hayatını yaşar…
Aşkın sonunda düş oluşur…
Düşler hakla buluşur…
Hak kulla buluşur…
Sonunda can yatışır…
Aşkın özünde ilahi huşu yatar…
İlahi huşu ile kul nura batar.
Nuruna nur katar…
Kaşını şeytana çatar…
Aşkın uzantısı Allaha varır…
Tüm gözler orda kalır
İnsanın aynasına yansır
Gönlü hakla birleşir
Kısa yoldan ermek isteyen âşık olsun.
Aşkla kendinden geçsin.
Dikkat etsin bedene kaymasın.
Aman temiz safiyeti bozmasın.
Aşk insanın aklını başından alırmış.
İnsanı içine mahkûm edermiş.
Yolların tümünü önüne kapatırmış.
Tüm idrakı bir noktada toplarmış.
Bu dörtlükler benden banadır azizim.
Yazılanları gönlüme ektim.
Ekinleri bahçeye diktim.
Meyvesini dünyaya kattım.
Lakin aşk bazen insanı lal eder.
Özünü ona uzak eder.
Zira kapılırsa bir alana kendini kaybeder.
Kendini kaybeden artık yolu mahveder.
Onun için de aşkla yürüyen bir yerde durur.
O yerden ötesine aşktan geçerse yürür.
Aşktan geçmesi ancak kisvesini görmekle olur.
Bu da ancak mürşdinden uzaklşarak olur.
Bu da ancak murşidi ölürse gerçekleşir.
Murşidi ölen artık kendine gelir.
Veya mürşidi kovarsa derinleşir.
Uyanış ile yeniden mürşidiyle buluşur.
Ama ilim ve huşunun yolu az daha uzundur.
Murşidi ile her an elele tutuşur.
Ayrılık ve firak o mahallede yok olur.
Rabbiyle hemhal olması ile yolculuk son bulur.