EY NEFSİM YARATILMIŞSIN YA…
Ey nefsim, senin ilimden süzülüp olman lütuftur.
Yaratılmışsın ya, bu sana verilen en büyük kılıftır.
Ne büyük lutüf, ne muazzam hibe, varlık hayattır.
Hiç yaratılmasaydın olmayacaktın, hayat itattır.
Ey nefsim, yaratılmışsın ya, bu yeter sana nimet.
Bu büyük lutüfü düşün, her haline her an hamdet.
Yaratılmasaydın olmayacaktın işte, bunu hisset.
Sadece bunu düşün, zengin olduğunu bil nimet.
Bakışını keskinleştir, anını nimet bil, şükret.
Allah’ın rabbin olduğunu bil, her halinle hamdet.
Elindeki fırsatları değerlendir, mutluluğu hisset.
Sığınağın Allah olduğunu gör, külfete de sabret.
Senden hiçbir seyr olmasaydı, namın olmazdı.
Senden hiçbir eser varlık âleminde bulunmazdı.
A’ma da olup sende hiçbir anlam yaşanmazdı.
Az tefekkür et, var olman dahi hakkın sevdasıydı.
Bu sevda seni var etti, bu âlem ile buluşturdu.
Bu âlemleri seyr edince, hak sevdasını buldu.
Bu sevdaya sahip çık, Elset’te kul rabbi duydu.
Buluşuna sahip çık, bil ki ilk yaratılışın suydu.
Suyunu kurutma, kurursa yağmur duasına çık.
Yağmur duasına çıkarken fakrı hissette çık…
İç perişanlığını dışa da yansıt, olma balığa kılçık.
İnmeden yağmur yağsın ki, olmayasın kancık.