KULLUK
İnsan kuldur Allah’a, kulluğu bulan erer felaha.
Dışarda yok bir şey, fanilerle girme salaha.
Dışın ve için aynıdır, kendini verme ilaha.
Dışta veya içte yok gayrı ilah, kendini ver Allah’a.
İnsan kulluğu ayrıdır, benzemez gayrın kulluğuna,
Bilinç tavan yapar, girme tapmanın serabına.
Komik kalıyorsun, tapma kimseye Allah hesabına.
Tapma alt bakıştır, gelme kimsenin fesadına.
Allah kulluğu başkadır, en altı ubudiyettir.
Kişiye nazar eden rububiyettir…
Tüm nazarları elinde toplayan ulûhiyettir.
Sende ey insan, halifesin yolun samediyettir.
El aç sadece samede geç tüm zavallı bakışları
Samed olan Allah senle seyr eder bakışları
Sana celb eder türlü türlü nakışları
Senden sana yönlendirir tüm haykırışları
Felâhiye kuruluştur beş vakit müezzin çağırır.
Allah nebisi imam olur ümmete, varisi kıldırır.
Namaz diye bildiğimiz salâtı yaşatır…
Salâtı yaşamayan, horoz gibi gaganır.
Dışardaki tüm faniler nefsi celbeder.
Bedeni takar peşine bilincini fesheder.
İçerdekiler dahi seni senden eder.
Allaha giden yolu kat’ı eder.
Salaha ermek faniyi terk ile başlar.
Faniyi terk etmeyenin geleceği kötü başlar.
Salah yolu Hakkın nuruyla insanı paklar.
Halkın zınbırtısından insanı aklar.
Dost Allah içinse, seni Allaha yaklaştırır.
Senin gibi konuşur, hakkın dışını karartır.
Allah dostuna fani gözüyle bakma, hakkı aratır.
Hakkı aratan kişi, bakiye yol dayatır.
Gayrı sevgisini at içinden, tüm manalarıyla hisset.
Allah’ı nuruyla buluş, içte ve dışta aramayı terk et.
Sıfattan uzattı tüm esmaları kendinde kaydet…
Bu kayıt sınırlamasın seni, ama gene de hazmet.