HİCRET
Altıyüz yirmi iki yılında bu cihanda birgün…
Resulullah yolda, ümmeti için oldu büyük düğün.
Bu düğün saçıldı dörtbir yana, kâfiri tuttu hüzün.
Yesrip hazırdı Medine olmaya, bayramdı o gün.
Binbeşyüze yakın ümmetin ömrü sanki bir nefes.
Bu nefeste nuru söndürmeğe oldu birçok heves.
Hevesleri gırtlaklarında kaldı asla etmedik pes.
Çünkü dinin sahibi Allahtır zalim kes sesini kes.
Çekil kafesine zalim inkârcı kaybol gözümden.
Bizi pısırık bilme gürlese hak olursun nefesinden.
Bu nefes sana haktan üflendi çekilecek senden.
Kopkuru olacak bedenin olacaksın bilincinden.
Resulullah evinden çıkarken gözün kör olmuştu.
Ey kâfir şimdide onun varisine körsün yedin otu.
Hayvandan aşağı düştün çektin ayağa botu.
Cellat oldun iman ehline sürdün üzerine botu.
O gün bugündür iman ehli asla pes etmedi.
İmanı iliklerine kadar hissetti resule el verdi.
Ölüm ona cızzzz gelir yaşamı şehadette bildi.
Ölürsem şehit kalırsam gazi deyip şahlanıverdi.
Evet aynen bu gün gibi Yesrip bekleyişe geçti.
Sevinç doruktaydı çünkü artık resul gelecekti.
Sevinçliydiler çünkü İslâm ordan yükselecekti.
Hüzün kaybolacak Allahın rahmeti yetişecekti.
Yükselecekti ay doğdu üzerimize nidası yesripte.
Mübarek belde Medine olacak İslam ile birlikte.
Resûlun gelmesiyle islam bürünecek kemiğe ete.
Zulüm eden kâfir titreyecek dönüşecek ite.
Düğün oldu ümmete Resûlun Medine’ye gelmesi.
Mutlu etti muhacir ile ensarın bir araya gelmesi.
Özden öte kardeş oldular hem öz güven gelmesi.
Sıkıca sarıldılar göründü hakkın insanda cilvesi.
Kâfirin atağa geçmesi iman ehline dokundu.
Münafıklık diye yeni türeyen inanç artık doğdu.
İman ehlinden gözüküp kâfirin dostları oluştu.
Bu da yeni imtihan olarak Müslümanları tuttu.
Resûlun vefatıyla otuz yılda iman ehli uzandı.
Üç kıtada islam nidası gökkubbede anıldı.
Bu arada münafıklar da iş başındaydı.
Bizden göründü ama silahlarımız bize uzandı.
Bu otuz yılda ömerler osmanlar âliler indirildi.
Hasanlar zehirlendi hüseynler susuz edildi.
İçimize derin münafıklar girdi ki diyerek hadi.
Tüm resul soyu yok edilip imha edilmek istendi.
İslamı yok etmek istedikçe küffar el uzattı Allah.
Bak ey insanlık dedi ki bil yok benden başka ilah.
Kör kesildi küffar hem de yetiştirdi sahte ilah.
İçimize yerleştirdi münafığı taptırdıki olsun ilah.
Bize doğrultmak için silah taşıyan bizden değil.
Dedi resul ama dinleyemedik onu olduk cehil.
Boş boş kardeş kavgası ile olamadık tam ehil.
Sayısız kardeşkanı döküldü oldu nara ehil.
Kimseye boyun eğmeyen yöneticiye taş attılar.
Hakka boyun eğip yürüyene hep iftira attılar.
Buna rağmen indiremediklerine ok attılar.
Müslümanlar pasif kalınca ise ipe attılar.
Bu ne biçim yol ya rabbi sarılan yok ediliyor.
Dünya bu kadar mı gaddar inananı linç ediyor.
Ah be ömerim ağlamıştın İran fetih ediliyor.
Diye kaybedecez dedin ki mal insanı bozuyor.
Ya hu insanı satmak bu kadar mı basit olacaktı.
Halbuki O Allaha halife olmaya aday olacaktı.
Hu ya nazargah olup tüm evrene ayna olacaktı.
İnsan kanına girmek bu kadar mı basit olacaktı.
Neden sen dünyayı sonsuz sandın ey gafil.
Tüm planlarını buraya uyarladın be hey gafil.
Sonsuza dönene sefih dedin oldun zır cahil.
Hakka nefes olanla alay ettin olamadın ahil.
Bindörtyüz yıla ne kahramanlıklar sığdırıldı.
Nice alimler yetişti sözde bilim diz çöktü anırdı.
Teslimim dedi gelme fazla üstüme hem yandı.
İlme teslim olmayan helak olur diye uyardı.
Nihayet tiyatro bitmek üzere bitecek bu feryat.
İman ehline cemalullah ile taçlanacak bu hayat.
Kâfirler cehennemde bulamayacak memat.
Diyecek ki elimden kaçırdım heyhat ki heyhat.