Kul arınmak için bekler bir hanedan
Halbuki verir her birime yaradan
Birim kendini müstağni görünce
Ortalıktan kaybolur hanedan
Aslında hanedan ta gözünün dibinden
Kul bunu arar kaf dağının dibinden
Ona göstermeye çalışana
Kibirlenir bu neki hanedan olmalı bizden
Ey kul yaratan bizzat yarattığından seçer
Kimse söz sahibi olamaz bunda artık yeter
Keramet olmadan olmaz diyene
Kalbin dokunuşu ona herşeyi çözer
Kalbin dokunuşu vicdanın fısıltısıdır
O fısıltı sende de var hanedanın kapısıdır
Hala o kapı nerede diye düşünene
Gözündeki yaş kalbin dokunuşundandır
Ey Muhammed sende buldun mu hanedanını
Nazlanıp geri durma bul artık yaradanını
Hala şüphe dolu bir nefes ile bakana
Nazmet yaşamı bil özünün sesinin hatırını