Akar dem be dem, ıslatır işte en sır noktamı.
Islayan bakar ki ne oldu der, temaşa eder fermanı.
Oysaki vakti bekler kader, hatırda tutar rahmanı.
Yok olmuş keder, cürmünden almış keskin dermanı.
Öylece özüne işlenmiş, her yer sahra ayrı bir felek.
Yaşam işte dünyada sürer, sonrası için de olur dilek.
Her an yeni bir şanda biter, iner semadan yere kelebek.
Bakarsın kalmışsın fezada yalnız, etrafta dolanır melek.
Deryada yüzersin, koruluklarda canlanırsın her dem.
Canlanınca özün, saltanatlarda gezinirsin edersin cem.
Kalbin ilacı sevdadır bilesin, hakka çevir onu olma yem.
Gayrısı yutar, tatmin etmez bilesin, rabbin sahip kerem.
Dünya, mal, mülk tüm içeriği tek hece, sanki bilmece.,,
Kişiyi donatır bu bilmece bilinç dünyasını eder tek hece.
Ama sevda kalbe dokunur oluşur muhabbet yasemince.
Ne dedi deyip ıskalar derken kendine gelir dirilir yenice.
Bedeni dokunuş komik kalır kalbi dokunuşun yanında.
Kendini rabbe adar, gürler, dürüst olur rabbi karşısında.
Hamd ederek içinde zevklenir, iyice durur hak tarafında.
Evet evet bilir bilmece olan hayatı, çözer durur divanda.
Yolunuz uğradıysa şaha, yaşarız paşaca paşa indinde.
Bu şah benim şahım deyip, berzaha dalar tam vaktinde.
Öylece kalma yaya, eyleyin seda, olun deha cemalinde.
Bu deha sizde gizli, ayak sesleri yakın, arın celalinde.