Ey koca derya, sen bu cihanda oldun peyda.
Senin cevherinle ülya oldum burada.
Ülvi bir nakışla nakşeyledin bu dimağda.
Sonsuz bir akışla aktın sinenin temaşasında.
Ey koca su, sen serdin bedenimde bir hülya.
Bu hülya serap değil, belki de en bariz kaya.
Bu kaya mest etti anımı, anda kayboldu rüya.
Artık tüm hasretler katlandı, set oldu dünya.
Bu ne ulu bir ses, ne ulu bir sevda.
Aktıkça akar gönle, bu nasıl bir yelda.
Ne bitmez tükenmez bir sevda, oldu peyda.
Öylece kalbi kalbi kavurdu, ruhta eyledi seda.
Ey ulu çınar, bu neydi aktı taa semadan.
Rabbimiz rahmet eylesin deryasından.
Karanlıklar aydınlanır elbet kemalından.
Biz bilmeyiz canandaki canı, bilir yaradan.
Haydi ey nazım, nazmettin, oldun cemedan.
Sessiz ve sözsüz kaldın, oldun lâmekân.
Artık zamandan da arındın, oldun bizaman.
Bu ne ülvi bir haykırışmış, ey ulu yaradan.
Haydi hamd et, şükret, sena et ulu rahmana.
Bil ki kalbe koymuşsa, verecek kesinlikle sana.
Vakit ve zaman bilinmez, ama yüzünü dön ona.
O her şeye kadir, her an lütfeder kuluna.