Ben kızamam hem kıyamam gönülden gelene.
Gönül hakka bakar, rahmet iner hak yolunda bilene.
Bu rahmet dönmüşse bu kula, hamd eder bu ene.
Bu kul şükreder, acizdir her an, bu böyle biline.
Ey gönül, ne tatlı bir yurtsun, sana dalmak ne güzeldir.
Ne güzel bir vatansın ki, vatan sevgisi imandandır.
İşte bu vatan emin beldedir, korunmuş yerdedir.
Gönlü anla, derununa dal ki, mutluluk bu dalmaktadır.
Ya rab bu nasıl bir sınav ki, soru ile cevap iç içe.
Anlayanlar aynı yerde dursalar, dalarlar bir hiçe.
Dayanamazlar bu sevdaya, tutuşurlar içten içe.
Sen hep semalardasın ey gönül, bak dünyaya hafifçe.
Biraz dünyamıza in, bize katıl, zevkini dağıt.
Onu bırakıp dünya işlerine de kapılma, yakma ağıt.
İç dünyanı örterek, insanlığa nuruyla eyle yakıt.
Halini ört, sana zulüm yapılınca öc almada ol kıt.
İç dünyanı dışa kapalı tut, asla nefes vermeden.
Tanınmasın o emin belden, hem içerisi titremeden.
Gönüldaşı gördüğünde ise, ak hiç frenlemeden.
Sen sussan da, gönlün hemen o anda çarpılır zaten.
Ondan özellikle sevdiklerimize karşı örtünürüz.
Gönüldaşıma açar, gönlü gayrısına karşı dürürüz.
Kalb her an kuş misali, pır pır eder, etmez pürüz.
Sonra dünyama döner, dünyamda olurum gürbüz