Gönlün hanesini mısralar yetmez ifade etmeye.
Kalb dolanır durur nurunu ifade etmeye…
Ey hakkı seven kul, dolabın başladı dönmeye.
Dönen dolaba su olmak şereftir bu haneye.
Seninim dedim sendeyim, senleyim bilmem hile
Bana benden yakındın, şah damarımdan bile.
Adını özleyerek zikrettim, elimdeki tesbih ile.
Baştan aşağı ıslandım, rahmetin yağmuru ile.
Sevgin damarımda kan oldu, ruhumu besledi.
Seher yelinde bağrıma kondu, içimi kabzetti.
Kalbimi donattı tam teslimiyet ile sunup bezetti.
İlahi sevdanın ışığıyla benim içim dışımı resmetti.
Artık bensin benimsin bendensin hayatımı aldın.
Hatta ben olarak bende üryan olarak satın aldın.
Artık kalbimdesin, yanımdasın, ben oldu muradın.
Hak yazdı, nefsim boyun eğdi, artık hep ayıldım.
Mekânda dar gelse de, artık ölüme dek sıddık ol dedin.
Sadıksın hem sıdksın, zahiri batini elini tuttum dedin.
Tutmamışsam da sözümü, hak nazargahında dilendim.
Artık bir bakarız TE noktası gibi iki görünsekte daim.
Coşan kalbinde sen oldum, dönen meşkim oldun.
Naif bir gönül ile edep ile oturup haddimi bildim.
Vuslatta hasret arttıkça, özlemine kavruldum.
Halk içinde çok gizlenirim, hak ile zahir olurum.