306- GÜL KOKAN PEYGAMBERİM

Rahmet kucağında bebek gibi uyaya kalayım.
Elinde zarif bir gül gibi korunup kollanayım.
Yağmur gibi akan rahmetle yıkanıp dorulanayım.
Ahret ile birlikte dünyada da rahmetinle buluşayım.

Yoluna sıkıca sarılıp muhabbet ile meşk edeyim.
Ruhumun yakınlığını hiissettiği mahbupla uyanayım.
Senin nurunu gönlümün derinliğinde hep hissedeyim.
Kokunu kokuma zerkedip seninle nefes alıp vereyim.

Hasretle sevdana sarılıp öz ruhumu mest ettim.
Tayyı mekân ile mekânımı mekânınla mekân ettim.
Ya habibi, yağmurunla yaş olup nurunla bakış ettim.
Kelam akıttı gönlün, oldu bulut gibi, senle nazar ettim.

İsteyen gönlünde duam, duanla parıldadı inci gibi.
Yol açar kavuşturur nuruna, Leyla mecnun gibi.
Beşeriyetten soyunmuş, letafetten bir hisse gibi.
Ey sevgili, nurun nuruma ışık olsun, güneş ve ay gibi.

Bir birine karışıp meşk edecek tüm âlemler.
Senin vucudun nuru, tesbihim gibi gönlümde inler.
Senin ruhun kalbimde melekleşip beni dinler.
Ruhunu ruhuma gözetmen ettim, içim seni izler.

Ey sevgili, sevgin kalbimdeki süveydayı nakşetti.
Derinliğindeki hak sedasını duyup hatmetti.
O hak sedası, bambaşka bir seda yerinde inletti.
Oraya dünya menfaatı ilişemez, hak bakışını celbetti.

Yorum yapın