Kalbe gül doğdu, cayır cayır yanan can ile.
Yenibaharda yeniden doğum oldu, lale gül ile.
İlahi aşk ile yoğruldu, kelebekteki nakış ile.
Naif hem zarif gönülle yürür kul, her an hak ile.
Yolumuz gül oldu, kokusu yükselir semaya.
Gönlümüz huzurda buluştu, neşe içinde bekaya.
Gözlerimiz bakınır arşı ilahiye, ülvi bir fenaya.
Bakışırız hep birlikte, rabbe yükselişle sefaya.
Canın ötesiyle ruhumuzda bir olduk.
Lalede vahdet, gülde muhabbet olduk.
Nakışta tek bakışla huzurda aşk olduk.
Naif hem zarif ruh ile varlıkta var olduk.
Dağdaki karsın, her an örtersin tüm ayıpları.
Balıkın sakladığı aziz bir mücevher gibi apayrı.
Gülün yaprakları ile narin dokunuşta, ipek gibi arı.
Güldeki gonca gibi, aziz bir açılışla gönlü yaralı…
Toprak kadar zengin, sema kadar aşkınsın.
Gökyüzü kadar engin, bulutları kadar aşkınsın.
Su gibi serin kalbe ferahlık verip akarsın.
Naif ve zarif ruhlum, senki derinlerdeki yakutum.
Nar iken İbrahim’e bahçe oldu, yüreğine eyvan.
Yusuf’a saray oldu, hem de oldu dosta seyran.
Yunus’a selamet oldu, hem de rahmete reyhan.
Allah’a kul olduk, onun emriyle nuru akar her an.