Bu cihanda rehber hak oldu mu kula?
Nazenin olarak bakar artık aynaya…
Cem olur ferdler, tek olur hülyada.
Bir fidan olur Muhammedi sevdada.
Gönlü nakş olur, rumuzlarla setr olur.
Perdeler örter, kabz olur, canı can olur.
İki cihanda rengi tek olur, edepkâr olur.
Dünyası cennet olur, cenneti daim olur.
“Ba” olan batini bakışın “nun” gibi zahir olunca…
Kemalın dellalı kapını çalıp kalbine sununca…
Bir de baktın ki kalbin başka yerden bakınca…
İşte o zaman nurun kemali nurunla olur.
Ey kul haydi üryan ol, tüm sevdadan pak ol.
Gönlünü ayna etttğin ruhunla da hazır ol.
Tutuşan gönlündeki dokuya süveyda ol.
Edeple önüne baktığın an gibi seyirde ol.
Senin seyrin çok kutlu, için mutlu nazikçe.
Naz edersin, hem hakka bakarsın sessizce.
Buldurduğu için hamd edersin rabbe hisçe.
Ey aziz, sonsza dek uyanık kalasın garipçe.
O kalbindeki mutluluğu her duyduğumda.
Ruhundaki neşeyi hissedip uyandığımda…
Bakışındaki anlamla bütünleşik baktığımda…
İşte o zaman “nun” bahar fidanı gibi yeşil olur.