Ey aziz kul, arındır sevdanı külfetten.
Tattır ona her nimeti taa ezelinden.
Kirlenen dokunu temizle her zilletten.
Ezelden tattığın nimeti hatırla yeniden.
Ebede yatkındır sevgi dilin, onu koru.
Sonsuzda eyle çıra, olmasın gayrı yolu.
Havanda su dövme, yorma kolu, ol dolu.
Koluna dövme yapma, cildini her an koru.
Her an yeni bir kahve çekirdeği sana sunsun.
Ezsin iyice, kaynak suyunda kaynatılsın.
Üzerine süt ekleyip lütufla sana ikram edilsin.
Öylece sizdeki güzel enerji görünüp hisedilsin.
Senin kanatların altında, olmak ne büyük devlet…
Senin gölgen altında olmak, ne büyük nimet…
Senin sevgin içinde olmak, ne büyük haşmet…
Senin elinle mesh olmak, ne büyük keramet…
Dudaktan inen tomurcukla beslenmektir saadet.
İşte ey ruh, sensin bana en büyük emanet.
Rahmandan sensin bana en büyük rahmet.
Canlar canı güzel can, güzel heybet.
O gün, bugün, anılıp durur, bu nakıştan huda.
Her an, her saniye, haydi de oldu bir “an”da.
Elbette hatalar kusurlar olur her tarafımızda.
A’ma, mtlak seyr, o gün, bugün, yanıp tutuşmakta.