Hak sedası, rahmet edası, kalbin cilası…
Işıldatır her an senin bakışınla kutlu insan.
Gönlün huzuru, ruhun gururu, sırrın onuru…
İrfanımın süruru, sensin güzel insan.
Yaradan seni yarattı, rahmetiyle donattı.
Seni bir gül eyledi, gülümse güzel insan.
Dünyayı eyvan eyledi, ahretine revan eyledi.
İçindesin işte, tefekkür et, sevin güzel insan.
Bu cihanda belki, yalnız garip eyledi.
Ama nemsiz gönüllerde sultan eyledi.
Sevgisiz üşür yürekler, sevgini nakşeyledi.
Sensin sevgiye şah, nakşoldun güzel insan.
Cihan da bir nefes ile sonsuza açılır kafes.
Seni mutlu eder rahmani olan ses.
Ah be zarif insan, ah be naif insan…
Her dem, dem de dem olan güzel insan.
İşte, garip kullar şimşek misali olur.
Yeryüzüne avdetleri göz kamaştırır.
Kendilerine en yakın olanlar kör kesilir.
Değerlerini sarraflar çok iyi bilir, nur insan.
Ah be güle gül, sen rahmetsin bu dünyada.
Çünkü değerin arşı titretir bu deryada.
Senin yaşamın da kutludur bu adada.
Sakın üzülme, sınav çetindir bu cihanda.