İnsan işte garip varlık…
Ne edeceğini bilmez varlık…
Hak kendisine vermiş varlık…
Varlığıyla varlığı resmeden varlık…
Dünya hanemiz, bizi eder tezyin.
Ahret mekânımız, bizi eder rengin.
Sevgi gıdamız, bizi eder zengin.
Muhabbet sevdamız, bizi eder engin.
Dünya işte tarla her şeyimize…
Bizi içinde barındırır, baktırır yüzümüze
Amelde yükselen, içinde bulur rıza.
Kendini pat eden, içinde görür ceza.
İşte ey aziz kul, anıldın rahmetle.
Saygıyla anıp başını eğene nazar eyle.
Nazarında fehme dal, zihnini bile.
Aklını kalbine al, yaşamı eyle bilmece.
Yaşamın engin ederek seni zengin eder.
Ruhunu rengin, sırrını sırra ayna eder.
Seni hakka vasıl, vuslatı temyiz eder.
İki cihanda seni rahmete vasıl eder.
Yaşamda gıda aldın ferahlandın.
Nefsini nefse feda eyledin.
Nefiste seyrine seda eyledin.
Sedanı Allah sedasıyla tezyin eyledin.