Akınca kalbe hasret, didim olunca şuur.
Akar artık suyun, haddince bulur surur.
Sessizleşir, garipleşir, hesapsız olur onur.
Ümmileşir, kitabı kendinde bulur.
Bir de bakar ki, nefisten eser kalmamış.
En yakını ona kibirli diye dem vurur olmuş.
Oysaki kendisinden geçip tanımsız kalmış.
Tanımsızlığı tarifte acizleşmiş.
Ey güzeller güzeli olan ulu güzel.
Nazarın etti beni lal, cevherin oldu rehber.
Duruşun rengimi değiştirdi, eyledi esmer.
Oysaki daha önce sönüktüm, senle doğdu seher.
İçindeki hatıratın hatıratımı âli ediyor.
Sözün ferasetimi yüce ediyor.
Susuşun rengimi solduruyor.
Özlemle bakışın canımı yakıyor.
Senden nazar eden ben, ey büyük şah…
Bu şah ile olur şahane ruhum, olurum agâh.
Beyaz libasın ile libaslandım, etmem artık ar.
Üzerime çektim örtünü, işte bu kalbime yarar.
Yaslanmış yerinde, tebessümle dersin ey yolcu.
Yolun bana uğrayınca, şansım oldu ulu.
Bahtım açıldı nurum saçıldı.
Yerler bana oldu döşek, artık yatak tutmaz oldu.