Ey didarı gönül, kokun her an özümde koklanır.
Ey didarı ruh, sedan sedam olarak oldu anılır.
Ey didarı sevdam, hissiyatın hissim ile alınır.
Ey sırrımın serkeşi, senle güneş ziyası yakılır.
Haydi, ey gönülde didar olarak anılan reyhan…
Kokun taa sinemde tüter, marifetinle an be an.
Sensin semavatta dolanan, bizaman bimekan.
Halife oldun hak kudretine, nurunu yansıtan.
Haydi, ey ruhta didar olan, ruhumu ruhunla eyle…
Sedamdan yükselen sedayı namzet, seda eyle.
Sen oldun gönlümde anılır, her bir an canlı eyle.
Canıma can katan, ilahi bakışla bana bakış eyle.
Ey Medine’m, ey sevdaya sevda katan, bu kula bak.
Etrafında meşk eyledim, tavaf misali, bana da bak.
Tavafta bu tarafa bak, kalbden kalbe açılan yola bak.
Bu yol katıksızdır, sevdam senin cemaline varmak.
Haydi, ey sırımın serkeşi, sen oldun en başa taç.
Bu taç ışık saçar tüm dünyaya, yaşatır, oldu miraç.
Gönül nefesinle serinler, kalp her an bu nefese ac.
Ac olan nefsi rahmetinle doyur, öylece doy, ol araç.
Ey nazmını kısmadan sunan sevdaya susamış.
Sevdan yükselir her an, tüm hendekleri kapatmış.
Boşlukları doldurarak, her yeri gediksiz ova eylemiş.
Haydi, gel bu ovada cenk edelim, bu cenk olsun bize iş.