Mana içre mana…
Hak içre söz…
Nur içre a’ma…
Halk içre ima…
Nerden bilsin garibim…
Denizi vuslatı sunsun…
Hak cereyan eder…
Halk sukut eder…
Muamma bir deniz…
Gel de içre yüz…
Yüzemez isen…
Alamazsın yaldız…
Kanımca kadarınca…
Vuslat şuurda buluşunca…
Arif anlar gibi…
Şair hisseder gibi…
Nakkaş nakşeder gibi…
Ressam tasvir etti bile…
Hakikat derundan öte…
Sen derununu vardım bilme…
Can bedende oldukça…
Kan damarda dolaştıkça…
Hakikat hakla seyir eder…
Can ayrılınca…
Ruh süzülünce…
Şuurun yorulunca…
Kalem kurumuş demektir…
Allah isminin müsemması…
Seyir eder halkı…
İnsan isminin müsemması…
Halk eder halkı…
Sahibi hazineyi dizer önüne…
Bu böyle biline…
Resim olunca Allah kelamı…
Görürsün o an cemalimi…
Dünya bir handı…
İnsan ona kandı…
Ahirini unutup dert yandı…
İkazları düzmece bilip…
Narına daldı…
Uzatıp giderken mısralar…
İnsanı kâmile selamlar…