Gönül meşk ister…
Bütünlük içinde rahmet ister…
Kesret içinde rahmet ister…
Cennette de olsa dahi, dost ister.
Âdem as dahi Cennetinde yalnızlık hissetti.
Havvayı zihninde resmetti.
Birlikte olunca ise, ruh tek oldu kalp.
Konuşunca sır, kişi artık ülfet etmiştir.
Ülfet ki kişiye sinmiştir.
Uzakta arama ülfeti…
Uzağında bilme saadeti…
Senden sana yakındır onun dokunuşu…
Hasip anı, odur sana bakışı.
Bize bizden yakın, seslenir Bi hakkin.
Rahman kuluna zerk eder…
Öylece tecelli husul eder…
Rahman kulundan deneyimletir.
Çünkü kulu seyretmesi için yaratmıştır.
Gizli hazine yaa…
Kalbinin bakışı, tam da istenilen nakış…
Ne güzel bir akış, kaybolur kış.
Bahar doğuyor ana, her an yeni ana…
Şen olur yuva, dolar işte kova…
Kova doldukça, kişide kaybolur masiva…
Masiva bizim için düşman.
Çünkü onunla kaybolur an.
İçinde görünmez olur can.
Can ki sonsuzluk orada…
Sonsuzluk ki seyir orada…
Seyir ki rabbin rızası orada…
Rabbin rızası ki bakış orada…
Bakış ki gizli hazine sırrı orada…
Gizli hazine ki rabbin orda…
Rabbin ki yaratılış amacın orada…
Yaratılış amacın ki ilaha rücun orada…
İlaha rücun ki melikin bakışı orada…
Melik ki mülk orda mülk ki sen orada…
Sen ki ben orda ben ki sen orada…
Ne güzel nefes oldu bu terennüm…
Ey gönül kafesi ne güzel kadeh oldun…
İnsan bazen içten içe kavrulur nefes arar…
Sekr dalı uzanır gönülden gönül sahibine…
Öylece inler durur serinlik olarak…
Gülistan olur yangın yeri…
Nefesi gül kokar gül alır gül satar…
Manada yananları zahir ehli tanımaz.
Ruhlar tanır birbirini onlar gizleyemez.
Zahir ehli ne bilsin delil der.
Kâbe’nin önünde secdeye varmak.
Kâbe’yi kaldırmak hayalen…
Gönül gönle secdede Huu İlla HU diyerek…
Dervişin secdesi budur gönülden gönle…
Gönle eğilmemiş başın secdesi olmazmış…
Zaten manada makbul sayılmazmış…
Evett teslim olunca kalp, eğilince baş…
Secde kabul ediştir…
Ruhum Ruhu bildi demektir…
Secdeye varır kalp…
Nefehtu Min Ruhi…
Hu… İlla huu…