Anlayıp hissetmek için zikir şart olur.
Yoksa tüm konuşmalar dedikodu olur.
Dedikodu ile insan kudurur.
Kişi Rabbine yönelişten soğutur.
Zahirde tutundurur.
Dertleştirir kendiyle, kururtur.
Amelleri yok sayar, yolu kaybolur.
Etkisiz kal, cennete gidersin diye savurur.
Azizim, amel olmadan bekadan nefes alamazsın.
Her şeyi aşka indirip hakikate bakamazsın.
Levvame saçmalığı aşkı hedefe koyarsın.
Kendini girdaba koyup ermiş sayarsın.
Ne ermesi ne hali aziz kardeşim.
Kitlenme şeytanın vesvesesiyle kardeşim.
Şeytan içine girer senden konuşur kardeşim.
Konuşan kendin sanırsın, aldanırsın kardeşim.
Uyan ve kimseye esir düşme.
Hakikatine giden yolu dinar ile değişme.
Yazık olursun, nefsi emmareyle sevişme.
Kendine gel kardeşim, sakın kıradeye evrişme.
Herşey bizde demiştik yıllar önce, bilir bilenler.
Ay güneş yıldızlar ve daha neler neler.
Arama dışarda burcunu, o da sende heceler.
Yeterki saflaştı perdeni, çözülsün bilmeceler.
Bilmece sana sana, hapsettik ruhumuzu.
Bir türlü tutamadık tempomuzu.
Acabalarla yoğurduk suyumuzu.
Kayıp ettik derunumuzu.
Dışa yöneldik dışarda zannettik her şeyi.
Göremedik hiçbirşeyi.
Sonra ezberledik çokşeyi.
Sırtımızda yük oldu, terkedemedik şeyi.
Ne varsa sende var azizim.
Yer Gök sema hanifim.
Hitap sanadır yasinim.
Söylediğini hisset hatibim.