Daha yedisinde terk edildin sılaya.
Kimsesiz ve dermansız edildin baya.
Her derman sandığın an işledin oya.
Bir de baktınki oya kaldı elinde güya.
Hakkı aradın her mahalde çaresiz.
Derdine derman aradın gene hissiz
Bir gül kokladın yeşil ravzadan ıssız.
Onun kokusu ile bakındın sedasız.
Ravza yeşil renkli görünür uzaklarda.
Sevdası gönülde her an yakınlarda.
İlahi sedayla seslendi rüyalarda.
Ey yetim üzülme kal benim yanımda.
Söz ey rehberim, sana adandım işte.
Gönlümün tümü sana teslim işte.
Artık bakınmam asla masivaya işte.
Rabbimden bir nefes aldım işte.
Yetimlik nimet kenarda öylece kaldı.
Sahip bildiklerim sakince terk eyledi.
Dünyayı istemem rab ferman diledi.
Sana teslimim boyunduruk yordu.
Yorma rabbim çekilcem sessizce.
Kendimden bakınacam sessizce.
Öz her ne ise bakınayım sessizce.
Belki de onun ruhu bilinir sessizce.
Yaşam alıp götürünce beni benden…
Özde yetimlik okununca gözümden…
Fenada fena bulayım kendimden.
Beka gelir mi bilmem özün özünden.
Ey nazım olan Muhammed sussana.
Sözlerini özünde özüne saklasana…
Hakikatine gözlerini bir çevirsene…
Onun dışından kendini arındırsana.