O benden münezzehtir, ben onunla kaimim.
O beni yaratandır, ben onun yarattığıyım.
O sonsuz hayat sahibir, onunladır hayatım.
Ben O sonsuz hayatla nefesteyim…
Etle kemiğimin sahibi odur, onadır heyecanım.
Bu beden benim burağımdır, onunladır miracım.
Et ile kemiğin arkası da onundur, artık sıylırdım.
Çıkan ses ve nefes ile nazarı tevdi edildim.
Perde ardında saklanmış kün emri de onun.
Ben ise perde önünde her an feyekün olurum.
Lütfedici sübhan odur, lütfedilen ben dun’um.
Rızkı veren o, dikkat et her onunla merzukum.
Âdem’i topraktan balçıklandırıp yaratan odur.
Yaratıldım ona muhtaç, hem acizlik bana yoldur.
Yumurtadan kuş var eden odur, kuş ona kuldur.
Gözünü aç garibim, kudret dili ve eli onundur.
Zikredilen odur, zikreyleyen ben, boyun eğmişim.
Batın ve zahır odur, hayatı ferman eylemişim.
Evvel ve ahır odur, varlığımı ondan bilmişim.
Göz dikmem onun makamına, haddi bilmişim.
Her şeyi bir ölçü ile ferman eden odur işte.
Kendi acizliğini ve kul olduğunu sayıkla işte.
Ölümlü ve fanisin hem biçaresin her dem işte…
Ulûhiyetle rububiyeti fark ettim, dil uzatmam işte.
Tercüman odur, mütercim ben, seyrettim onla.
Yazan o, yazılan ben, defterde karartılanı anla.
Tüm yazılanları bir araya getir, kitap yap, banla.
Kendini onun yerine koyma, sen varsın onunla.
Doksan dokuz ismi var, seni onlarla vareyledi.
Sende olmayanı faydasız ilim bil, imtina eyledi.
Geri durmayan anını kaçırıp vaktini heba eyledi.
Muhammed, nazmetti hayatı, rabbe boyun eğdi.