İraden elinde olsun.
Dünya ahretin cennet olsun.
İç dostum iç kevseri.
Yen özünden seni kuşatan kanseri.
Her birimiz olduk bir havzu Kevser.
Havzu kevser suyu sonsuzluk getirir, kişi emer.
Vecizler, anlamını anlaman içindir.
Vecizeler yolu bilenlerin iniltileridir.
Nakş varken çöpü tercih eden.
Mahrum kalır o vecizden.
Kırdığın kalem çöpe gider.
Açtığın kalem, ilmî deftere nakş eder.
Kalemleri kırmayalım.
Kafası körelen kalemi açacak ile inceltelim.
Allah halifesi insan, bir âlem…
Evet, her insan ayrı bir kalem…
Her bir insan nano bir âlem.
Nano teknoloji makro teknolojiden daha âlem.
Her insan en mükemmel varlık.
Onunla seyr edildi koca varlık.
İnsan Allah emaneti…
İncitme, etme hıyaneti.
Kalbi kâlp olan çürüktür oluşumu.
Nerden bilsin gönlün tertemiz dokunuşunu.
Ey garip ve biçare nefsim, bil ki…
Kalbini ve ağzını bir kıl, uyanık ol ki.
Allah ikiyüzlülerin saltanatını yıkar.
Halk onlardan bıkar, sonra el yıkar.
Belleri kırılır, dünyaları zindan olur.
Rezil olup ahiretleri cehennem olur.
Kendilerine tövbe nasib olan şanslı olur.
Dünya ve ahirette saadet bulur.
Zalimler kahhar ismiyle kahr olur.
Yeryüzü onlardan tertemiz olur.
Hallerini ıslah eden rab ile buluşur.
Kadîr-i mutlak onlarla konuşur.
Ya rab, bu kulunu zalimlikten kurtar.
Tövbe nasip et ki sadece seni bilsin yar.
Sanki insanı insana düşürüyor garip kul.
Sonra milleti kuldan kaçırıp rabbe eder kul.
Yaptığından ders almayip utanmayan insan.
Sadece kendine ağlayıp bulamaz ik’an.
Bir kalp bir çiçekle çoşup oluyursa hayran.
İnsana dikkat et ya içinde ise lâin şeytan.
Varsa bu dunya fanı derler, nefsi bilmezler.
Ekmegin en hasini yerler, bedeni beslerler.
Doymak bilmez nefisle gezerler, ermişler!
Gelir en tepeye binerler, seni senden perdelerler.
Almışlar eline sazi, kalem sanmislar davlumbazı.
Doğru yol üzerine yılan olmuşlar, almışlar gazı.
Gönülleri bulanan, tip tip bakıp taht kurmuşlar.
Daha kendiyle olanı bilmeyip, zaten unutmuslar.
Gelde özünü hasret, hem bu gönlü sev.
Aslında gönlü sevmeyen bulamaz ev.