DÜNYA İNSANLIĞA SEYRANGAH OLMUŞ
Bakıyorsun dünyaya, seyrangah olmuş insanlığa.
Kabzetmiş ruhunu, her insana olmuş ayrı saha.
Ya sahasından uzanacaktır derin sonsuzluğa.
Ya da kabir edecek hem dönüştürecektir balığa.
Seyrangah olan dünya, yetiştirmek için hibedir.
Yetişmesi ya olur heba, yaşaması anlık zevkledir.
Ya da olur nema, sonsuzluğa dalıp marifet iledir.
Anlık zevk hiledir nefse, sana bakışı zalimcedir.
İnsan olan, et kemik bedenden arındıkça arınır.
Hayvan olan insan suratlı ise, dolandıkça dolanır.
Hedefini bilemez, çayır çimen tozup harcanır.
Sonra hasretle kendisine bakar ve hayıflanır.
Derin sonsuzluk sende, evet sende aziz kardeş.
Âdem’den geldik, aynı özden süzüldük, olduk eş.
Eş olmayı bırakanlar, bir birlerine oldular kalleş.
İnsanlığını bilen insanlar, tümü aynı eş, özünü eş.
Özünü eşen, özde eş olduğunu farketti ey can.
Özünü unutan, farkedmedi, gözlerini bürüdü kan.
İman eden, eylemez insandan insana zulmü revan.
Zulmeden karanlıktadır, yaşam hali olur yaman.
İşte ey Muhammed sen de karanlıktan sıyrıl.
Öylece nefsanî tüm arzulardan sıyrıl.
Bunun yolu zikirden geçer kalbini daldır.
Bıkmadan usanmadan kalbini zikirle zenginleştir.