DERTLENİRİM ÖYLECE KENDİMCE
Ezilen ve büzüleni sanma sahipsiz, o ona bakar.
Onu tanımayanı kim tanır, hem kim niye takar.
Akıllı olan, masum olan ergen çocuğu katar.
Zaten katmayanın gözünden hep gözyaşı akar.
Ah be Muhammed, ne istersin özünden her an.
Sende uyu, uyukla, uyuklat, ye ve iç tanrıya dayan.
Gününü gün et, eğlen, hem sakin, ol tanrıya tapan.
Tanrıya tapınan zaten birçok, sende ona dayan.
Ey nazım, nazımca yazarsın, Allah’ı anlatırsın.
Allah yanısıra tanrı yok deyip, nefsi ona satarsın.
Aslında açıkgöz ile ondan iyi alıcı bulamazsın.
Hem insanlığı ona ubudiyete hep çağırırsın.
Öz olup alp olarak, özüne sinersin sessizce.
Senle aynı yöne bakmıyana, özülürsün garipçe.
Garip geldin dünyaya, garipliğinle giderken hiçe.
Gözünden yaş akacak, ıslatacak kefeni delice.
Deli deli kulakları küpeli denince, ona bakardın.
Az üzülürdün ki çıkıyordun, içini gene yakardın.
Kim bilir onlar nerde, işte öylece geçti, acırdın.
Ama tebessümle bakıp, gene günleri sayardın.
Öyle işte kader yazdı, yazıldı, yazılıyor her an.
Aslında unutma ki, tüm âlem el an ke mâ kan.
Evirir, çevirir, sudan buluta, her an yeni bir şan.
İçinde olduğun şanı, şanına yakışır, yaşa ey can.