TECELLİNE SAHİP ÇIK
Aşk Rahmani bir gıda ise, alır götürür.
Onunla insan insan olduğunu görür.
Hakkın rahmetini aşk ile dürür.
Bu dürmek ile kişi hakka yürür.
Rahman sana senle dokuyarak tecelli eder.
Her varlığı ettiği gibi seni de var eder.
Tüm yaşam malzemesiyle tecelli eder.
O malzemeyle seni senden eder.
Tüm gıdaların temeli de ona dayanır.
Sürekli bir dönüşüm yaşanır.
Düşünsene bitmek yok, her an şanlanır.
Bu şanlarla insan şahlanır.
İnsan, insan olduğunu nasıl anlar, dersin.
İnsanın Allah’a halife olduğu kesin.
Madem öyle, insan olan halife değerini bilsin.
Olmasın tembellik, hep canlı kalsın hevesin.
Hakkın rahmeti tecelli eder her an.
Kendinde bul anını, tut gitmesin iz’an.
Asla seni bulmasın isyan.
Sakın etmeyesin feryadu figan.
Dürmek ne demek sakın deme.
Bedendeki hayvandır dürülen, sakın elleme.
Bedenin hayvani zevklerinİ emme.
Süt içen bebek gibi, bedenle bilinçlenme.
Hakka yürüdü denmeden, sen yürü canım.
Ölmeden önce ilahi aşkı tad, kalma yarım.
Tamamlayıcını bul, bu ölüm kalım…
Yaşamazsan bu hali, dersin kalmadı halım.
Aşk seni taşısın ötelere…
Bulduysan sahiplenme, vurma dile.
Dile vurursan, yanlış anlaşılırsın bile bile.
Oysaki sen, benziyorsun mısırdaki Nil’e…
.
Kendi malını başkasına mal etme.
Hem kendini aklayarak zahmet etme.
Hele karşındakini hor görerek tard etme.
Gerçekten kendine yazık etme.
Bir şarkıyı bir manada diyerek gidecekken…
Allah kulunu zavallı sanıp sırt dönecekken…
Kendini tatmin edip sırrını özüne arzederken…
Talebin ne kaldı ki sen hayatını zindan ederken…
Dünya yurdu çok kısadır sanki gölgelik.
Yıl geçer sanki bir anlık.
Aslında an dehrdi etme yazık.
Yazık edersen kendine kalmaz azık.
Canlı insan ölmüş değildir.
Hayatı ona zindan değildir.
Her an adaydır uyanma hayal değildir.
Hayal sanırsan yaşam kurtuluşun değildir.
Bu şiir çok mana ihtiva eder.
İnsanı insana dost eder.
Dostluğu unutanı perişan eder.
Zindanı dahi insana cennet eder.
Ah be Muhammed gene dizdin.
Nazım nazım kelimeleri izledin.
İçinde çok manalar gizledin.
Gizliyi çözeni hamdan hamur eyledin.