BENDEN NEFSİME BİR YAKINMA
Sen zaten kimseye tapmazsın ve taptırmazsın.
Zaten kalbinin içinde eski yok ki yamultasın.
Koyduğun bir yer yok ki insanlıktan alakoyasın.
Zincire vurmadın ki kolların beni esirgesin.
Kalmadın ki oralarda, senin yolun benim yolum.
Sen de gül, eğlen, hem ben de oldun zaten tolum.
Konuşman duyguları uçursun, olsun halka dürüm.
Hayat kısa hem anlık, buluşma olmasın zulüm.
Evet, imrendim, hayâ ettim, özgü hayat seçtim.
Evet, evet böyleydim, hayat oldum, şeytanı ittim.
Geçmişe gitmem, geleceği bilmem, ana indim.
Darılmam kimseye, çünkü söndürür canımı bildim.
Şimdi daha güçlüyüm, ama hata etmedim bilesin.
Yolun yolumdu, çağırmadın hevaya ki inesin.
Benim yolum başka değil ki, onurlandım, dinçsin
Gittiğim yer başka değil ki, sanki sende cinssin.
Yokuşlarım başka, inişlerim bambaşka sanmam…
Karanlıkta görünmem, aydınlıktır nefsime kanmam.
Boşlukta durmadan sebepteki nusret oldu yama.
Düşmem ama kanatlarımdaki meleğe dalmam.
Ruhumda meleki kuvve hep canlanır, bil azizim.
Geldim ve gitmedim, hayat şahlandı ey azizim.
Aşkı ilahi huşu ile dolandı, etrafımı sardı, azizim,
Zincir yok boyunumda, seninde yok, bilir oldun nefsim.