OKYANUSTAN BİR DAMLA
Okyanus içinde kaybettirir damlaların tümünü.
Her damla yönelir ona, o kuşatır tümünü…
Aslında ondan buharlaşmıştı, bulmuştu bulutunu.
Bulutlar çakışınca şimşek çıktı, su buldu yolunu.
Aslı okyanus olup buharlaşan su toparlandı.
Aşkı şimşek oldu, yaktı ışık verdi, yere indi.
Yer ona kucak açtı ve okyanusla birleştirdi.
Kendisini damla sanan su ise gelgite daldı.
Sen damla değilsin diye diye ona söylendi.
Benle konuşma gösterdi ki, sen varsın birde ben dedi.
Ona hayır dedi, şimşek gibi parladın, artık bensin dedi.
Bak içimde kayboldun dedi.
Bil ey kardeş, bu temsile kulak ver.
Okyanus dediğim nuri muhammedisdir el ver.
Uzanan el muhammedden ise ona kulak ver
Sana nurdan tattırıp, der müezzine sela ver
İşte dostlar huşu seni suda içinde kaybeder.
Senin özünü özün ile derk eder.
Yoluna halı serer.
Hedefi kolay eder.
Sanma hedef huşudur.
O sana binektir.
Bazen burak bazen refref bazen miraçtır.
Maksat ise HU ya ayna olmaktır.