ŞİİRLERLE YAŞAMIN ANLAMI-97

KADINLAR GÖNÜNE ÖZEL

Kadın deyip geçme odur canana mekân.
Çünkü can ondan zuhur etti, etti deveran.
Can nefesi, rahmandan saçıldı bigüman.
Ondaki nefesi hissedip yaşa, olma biferman.

Ona bir günü hasredip kıyma, etme nisyan.
Verilen değeri bir güne sığdırıp, yaşama hezeyan.
Ona bir günü hasredersen, hayatın olur yalan.
Ne olur, hayatını sakın ha, etmeyesin talan.

O olmasaydı, ne dünya olurdu ne de insan.
Havva ile Âdem nefes verdi, etmedi isyan.
Kadın ile Âdem nefes oldu canı ahmede, ey can.
Kadın olsun sana kahveden bir fincan…

Ona sahip çık, hayatı ona et cennet mekân.
Hayat ondan doğar, rahime anda olur mekân.
Sahip çık, hakkını ver, ona esiri olmadan…
Zahir olan rahimi gör, ama kadına tapmadan…

Her kadın bir rahmet şelalesi rahmandan…
Şelaleden su iç ve sesinde dinlen her an.
Her anını ona ana ada onla bul kisveni ol Deyyan.
Ondan teveddüdü seyret rahim tecellisi ondan.

Hakkını teslim ederken kadını üstün tut dürüst ol.
Onun kalbinde yerini bul onunla ülvi ol.
Yerini bulurken zahir esmasının nakşını bul.
O nakışla nakışlan ve her zaman kendin ol.

Yorum yapın