SEN MÜNEVVER BİR LAMBASIN
Ne fazlası… Sen münevver bir lambasın.
Yüzüm yok deme, sor ölüme dek, muazzamsın.
Masum, kuş bakışı seriyor tüm âlemi ki baksın.
Ders alsın, kendine gelsin, melek gibi kanatlansın.
Okuyup kalma, özüne dal, öyle öyle…
Özlemin seni özüne çeksin, kendine söyle.
Her rahimden çıkan, zorlayarak çıkar rızık ile.
Kapalı olan ağzını açıp doğar gözyaşı ile…
Dualar dökülür dilden, temaşa sana verilir.
Kaderin cilvesindeki nazar sana serilir.
Kaderin seyrinden rahatsızlık yok iman bilenir.
Seyru süluk ile sonunda hakka erilir.
Azizim unutma ki derin sevgi Allah’tan gelenidir.
Senin birine karşı sevgin Allah sevgisiyledir.
Birinin de sana olan sevgisi Allah sevgisiyledir.
Aslına ulaşmak istiyordur, o yüzden yakıcıdır.
Allah sevgisiyle bakanın gözü et butta değildir.
Tüm hayatında hiç konuşmazsa da derunuyladır.
Gönüller birbiriyle hep muhabbet edeceklerdir.
Şeytan karışamaz araya çünkü ülfet hak ülfetidir.