MESCİDTEN CAMİYE CEM OL
Cami insanları cem edip fert eder denmiş.
Tüm farklılıkları yok edip tek ruh eder denmiş.
Cinsiyet ayrımına son verip bir eder denmiş.
İnsanı insana kardeş edip kini yok eder denmiş.
Kur’anda mescid ile anılanın adı cami olmuş.
İnsanlar çoğalınca secdedenlere meclis olmuş.
Tüm dünya mescitti mü’mine dilde cami olmuş.
Sahabeler devrinde halk ile tıklım tıklım olmuş.
A’ma olan Ümmi Mektum’a dahi gel denmiş.
Sana dahi gelmemeye izin yok ip bağla denmiş.
Günümüz konforunda olan insan uzak kalmış.
Sıcacık yatağını terk edemez uyuya kalmış.
Bırak uykuyu kahvede oyun oynarken dalmış.
Ezan sesini duymadan oyununa bakakalmış.
Bazen lakırdıya dalarak hayatın gayesini atmış.
Sanki dünya ebedi kendisini kandıra bilmiş.
Camiye gitmeye gerek yok diyerek saçmalamış.
Saçmalıklarla nefsini terbiye etmeyi ertelemiş.
Yarın yaparım diyerek avuntu ile oyalanmış.
Yarın olmuş ama avuntusu hiç bitmemiş.
Zikirsiz geçen günler onu hayatından bezdirmiş.
Stres ve hastalıklar canına tak deyivermiş.
Stres çarkıyla stres atarak rahatlamayı denemiş.
Hiç fayda görmemiş içini kemiren kemirmiş.
Cami zikir evi orada sadece Allah anılır denmiş.
İnsan orda huzur bulur hayatına hayat katarmış.
Ama gel gör ki hayat veren cami garip kalmış.
İnsanlar huzuru başka mekânda arar olmuş.