DÜNYA HAYATI BİR RÜYA MİSALİ
Rüya görmektir aslında en büyük suçumuz.
Dünya hayatı bir rüya, neden hep uyuyoruz?
Sonra suç mu işledim, rüya görerek avunuyoruz.
Derin derin uykulara dalıyoruz…
Artık uykudan uyanma vakti…
Artık seher vakti…
Kalk uyuma namaz vakti…
Namazla iflaha erme vakti…
Vakit tamam dediğimizde, koruntu yapma.
Ne olur artık hata yapma…
Kalbin Allah ile atsın, yamuk yapma.
Kare küpü gibi dörtdörtlük ol, sihir yapma.
Sihir yapan kendini avutur.
Allah’ın sahiri affetmeyeceğini unutur.
Özündeki mayasını hep kurutur.
Kendisini dışsallıkta savrultur.
Gel artık, sakin ol ey Allah kulu…
Yolun olsun demir yolu…
Virajı olmadan ilerleyesin huzura doğru.
Unutma ki, huzur özünden gelir sana doğru.
Doğru doğruyu doğurur, elinde himmeti kalır.
Zahmet kaybolur, elinde hikmeti kalır.
Can yolu faraş olur, çöp üstünde kalır.
Hedefe varacak can, hayrette kalır.
Ver elini resule, bey’atını yenile.
Ver gönlünü nebiye, ameli olsun seninle.
Sahabeyi örnek al, kendine gel, yaşa hamd ile.
Nankörlük etme, ol Allah ile…
Allah aşkı ile yanasın…
Külün ile gurur duyasın…
Gururun ile hakka varasın…
Özünle süzülüp Allah diyesin…
Aşk deyip geçme…
Vaktini çer çöp etme…
Sendeki Nuri Muhammediyeye yazık etme…
Kendinde bul yolu, özüne kör etme.
Yolunu kör eden kendi kör olur.
Hakkın aynasında mahçup olur.
Maksadını unutmuş olur.
Deryaya ulaşmadan kurulur.
Deryaya ulaşmayı kolay mı sanırsın?
Tahtından geçmeyi oyun mu sandın?
Bunu oyunu ve evcilik mi sandın?
Rabbin rızasını kolay mı sandın?
Sinirle kalkan zarar eder…
Oturduğu yeri mat eder…
Kendini mahrum eder…
Özünü özünde kaybeder…
Kaybolan öz gitmiştir artık…
Kendisine etmiştir yazık…
Ulaşamaz ebeden olur yitik…
Hali hep olur bitik…
Teslimiyet çok zor kardeşim…
Madem zor olma teslim…
Bahçe çapala kendini et zalim…
Belki rüyada olursun kaim…