ALLAH ADINI BİLEREK AL AĞZINA
Allah adını ağzına al der bir dost olayı bilmeden…
Hâlbuki Allah adını ağzına almaz, zaten odur diyen.
Onun dilinden konuşandir, olayı bilen görür zaten.
Dilinden konuşandır gözünden gören, ol bileyen.
İşte dost olayı karşısından bildiğinden bazen…
Sinirlenir dilden konuşanı, bilmez olur gezen.
Gezdikçe üzülür, kendine gelir, olur emmareyi ezen.
Elini açar, tekrar okur, olur Allah’ı isteyen.
Musa dediki ya rabbi misafir ol, halk seni görsün.
Falan gün gelecem dedi, hazır ol belki görürsün.
Çağırdı ahaliyi, rabb gelecek, dedi gelen görsün
Bir fakir geldi ki, bir tas su istedi ki, rabbini görsün.
Musa işim var dedi, çok önemli misafir gelecek.
Gelen fakirin gönlünde olan rabbi nerden bilecek.
Sonra ne gelen olacak, ne de bir gidecek.
Rabbe soruncai fakir ileydim bir daha gelmeyecek.
Evet azizim Allah sana tecelli eder fakr ehlinden.
Zaten aksini düşünsen, ikilik düşmez elinden.
Çiftlikte yaşar, ama Allah düşmez dilinden.
Ona de, Allah adını bilerek ağzına, her yönden.
Azizim dertler bazen çoğalınca imtihan başlar.
Bu imtihanı bazen fail bazen de mef’ul yaşar.
İmtihanı geçen said olmak için girdapları aşar.
İmanı yükselir insanlara taşar…