ALLAH KULU SADECE KUL OLUR ALLAHA
Ne baş olma hevesi oldu Allah kulunda.
Ne de kuyruğa takılma aptallığını soktu kanına.
Ne de soyundu dünyanın boş hayaller krallığına.
Ne de hayaller dünyasının bom boş yalanlarına.
Sadece can dostla sohbet etmek istedi.
Kendisi huyunda bir kul ile yoldaş olmak istedi.
Yoldaş olduğu canlarını canından öte sevdi.
Yürüdüğü yol arkadaşlarını kendine tercih eyledi.
Tercih ederken kimi bu samimiyeti görmedi
Kimi de samimiyeti için ona ahmak deyiverdi
Kimi bu delirmiş ve dengesiz dedi, kin besledi.
Allah kulu bazen üzüldü, genelde tebessümleydi.
Kesin bil ki; ne marka olmaktır hevesi, ne de baş.
Hele samimiyetle kulak ver, biraz yakına yaklaş.
Olmayacaksan samimi ve beklentisiz, ol yavaş.
Yoksa olursun mana silindiri altında, sanki lavaş.
Madde ve manayı sakın ayırma, bak basiretle.
Basiretini köreltirsen, yolda kalırsın kesretle.
Kesret senin perden, Allah kulu sildi inayetle.
Hala kesretle bakarsan, donakalırsın hayretle.
Dünyanın tüm hayalleri boş hevestir, hem lakırdı.
Lakırdıya takılan buzlanır nurdan, olamaz kadı.
Nefsine kadı olamayan, halka veremez tadı.
Tattan yoksun olan, bocalar hem de kalmaz adı.
Dünya krallığı seni mest edebilir, ama onu asla.
Çünkü Allah kulu iltifat etmez, baktırmaz fala.
Şeytan işi pislikleri atar kenara, konmaz o dala.
Dayanır rahmeti rahmana, hem olmaz budala.