İşçi hakkı Allah hakkıdır el uzatılmaz.
İman ve İslam bir bütünün ayrı anlatımıdır.
İmanlı işveren işçisine asgari ücreti verip, kendisi işçinin emeği ile kazandığıyla keyif sürmez.
İslam ile hemhal olup iman ile şereflenen kişi, asgari ücretle kayıtlanmadan işçisine kazandığına göre refah payı dağıtır.
İşte İslam ahlakı bu ahlaktır.
Yoksa İslam ahlakı, işçisini açlık sınırına mahkûm edip üstü parayla, şekilsel olan İslami prensipleri yapmak değildir.
Örneğin; vicdanını rahatlatmak için bol yıldızlı otellerde umreler yapıp kendi nefsini insanlar nezdinde hoş gösterip tatmin ederek, kendince islami fantazilere girişmek değildir.
Her şeyden önce kişi bilmelidir ki, İslam gönül eğlendirmek için öğretilmemiştir.
İslam, insan ile Allah arasındaki deruni ilişkiyi düzeltmek için ve kulun fıtrat üzere sabit kalması ve fıtratını daha da güzelleştirerek meleklerin üzerine çıkıp yeryüzünde halife olmak için kendisine idrak ettirilmiştir.
Ama her ne çare ki nefsimiz, mutlak iyiliği bize zor gösterirken, fantezilere girişmeleri sevimli göstermektir.
Çünkü öze dönüşte rabbiyle hemhal olmak varken, dışsal fantezilerde bencillik ön plandadır.
İslam bir yaşam şehridir. Her hakkı hak edilene sunma prensibidir.
Sunmayan hakkı yerine getirmemiş olur ki, ölüm ötesinde haktan mahrum kalmaya mahkum olacaktır.