İlham akınca akar dilinden yazılır kaleminden
Nur fışkırır gözünden karanlığı deler incesinden
İlham akmayınca susar kelamlar kör olur gözler
Yazamaz olur kalemler hem sağır olur kulaklar
Güzel insan Hz hasan eşi ona kıydı etti nisyan
Bedelini canıyla ödedi eşine de kalmadı devran
Hz. Hüseyin dünyada varisti Rasulullaha
Kerbelada kıydılar ona halk ermedi feraha
Kıyanlar namaz kılardı ama dokundular ona
Sonra kaza olmasın diye durdular namazlarına
Demek ki namazın hakikatını bilmeyene
Veyl olur onların dünyalarına ahiretlerine
Özünü kaybedenler kahrolası savaşa bilenir
Saldırganlık savaşı insanlık suçudur bilinir
İşte Hz. Hüseyin ehli beyte rumuz oldu
Acısı kemiklerimize kadar işler oldu
Gözlerimiz ıslandı kahrından boğaz yutkundu
Ne yapalım dostum takdire boyun büküldü
Acısı öyle ağır ki insan düşünmek istemez
İslamı bölerek fırkalarla oluştu işte sentez
Oluştu yetmiş üç fırka hak gizlendi geçme es
Herkes kendisini doğru addeder alamaz nefes
Bilmiyorum canı cananım ne olacak halım
Bil ki biçareyim dönmem yoldan var ahdım
İçim göz yaşı döker içine, içinin seli akar içime
Üzülme hiçbir zaman sevgin sarsın ta vechine
İşte Muhammed nazım sen de hakka gönül ver
Merhamet ehli ol rabbin sözüyle özüne yön ver