İnsanı kamili soruyor bir Allah kulu tüm iştahıyla
Sanki görse onu tanıyacak tüm heybetiyle
Sen onu görsen gülüp geçersin basitliğinle
Birde onu göstermeği Allah kulundan istedin hele
İşte bu istek ve iştah sende oldukça göremezsin
Onun varlığını asla hissedemezsin
Çünkü ortada sen varsın
Geç kendinden onu karşında bulusun
Sanki insanı kamile ayna onun kankası olacak
Onunla konuşup gırgır geçecek ve eğlenecek
Onun içten bir nazarı seni küle çevirecek
Sende ise kim bu insan diye sorgu devam edecek
İnsanı kamil Allahın tüm kuvvelerinin olduğu yer
Sende aynana azda olsa ona doğru yön ver
İnsanı kamile aynan da bir gül ver
Verdiğin güller kadar sana zuhur eder
İnsanı kamile nuru muhammedi denmiş
Tüm manalar onunla özdeşleşmiş
Aklı evvel onun derunu olmuş
Ruhul kudus ile can bulmuş
İşte sen de ona aynasın işte
Manası manandadır işte
Aklı aklındadır işte
Canı sana candır işte
Ruhunu ondan aldın
Mananı ondan aldın
Kemalı dahi onunla aldın
İnsan ismini bile ondan aldın
Daha ne ararsın dışarda insanı kamil
Dışarda arayan dışsallıkta kalır
Dışsallık senin için dışkı olur
Faydası sana zor olur
Niye böyle ağır konuştun deme
muhammede Nazım oldu olay yazdı dizelerde
Özüne gidene bir nefes olsun hem dillerde
Hissedilsin tüm sinelerde