Derin duygular kaplar insanı
İçine kapanır kimseye anlatamaz olur canını
Dertler çoğalır bozar kişinin şirazını
Zedeler kişinin dayanıklılığını
Derinleştikçe acılar kişide sancısı artar
Sancılar ruhuna kanca atar
Verdiği nefesleri duymamaya başlar
İçinde olduğu mevsimi unutur gelmez bahar
Duygu insana has olgudur tüm varlığa yansıtır
İçine kapanan insan artık kendini karamsar tanır
Kendisini Allaha adayan adaylardan utanır
Dönüp dönüp etrafında dolanır
Halbuki kendisini Allaha adamasaydı
Kendisini Allaha adayan adayı nerden tanıyacaktı
Yolun başındakiler bilmez ki o zaten adanmıştı
Allahtan korkmadan onunla sataştı
İnsan dediğin utanır insanlardan hele adaylardan
Yüzsüzlük etmez ve istemez insanlardan
Yüzü cemalullaha bakar sırlanır diyardan
Kendisine bakar başını eğer çekinir candan